Reviews
| Over Circle of Deceptions: XYMPHONIA XYM1004 |
 |
1. The Road
To Bablyon (6:04) 2. Man In The Mirror (6:00) 3. Louise Brooks Revisited (6:27) 4. Redskindian (4:44) 5. Different Light (4:20) 6. Oceans Away (5:29) 7. Voodoo (4:31) 8. The Fortune (6:27) 9. Everything Except The World (12:18) 10. The Way I Am (5:14) |
Ruud Stoker - lead
vocals Julian Driessen - keyboards Bert de Bruijne - bass, backing vocals Martin Hendriks - guitars Ed Wernke-
drums on all songs |
 Grande Rockdecember 2003 (Thanos A.)  |
This one is really good! Believe
it or not this band was formed in 1991 and since
then it has released two albums. After its second
album “The Dawn” their record label
went bankrupt and the band was forced to stop for
a while. Now after almost 8 years they are back
and things are even more impressive. The musical
style here is melodic rock, but trust me that the
term might be confining. That is because the band
embellishes its sound with wonderful solos, some
prog rock elements and magical synth
"paintings" in the background! Plus at
times the songs take a glam turn... but then a
pop, an AOR or a straight rock one. One thing is
for sure no one can get bored with this CD. The
fact that Timelock is not afraid to experiment
becomes evident with the 12-minutes long opus
"Everything Except the World", where
the classical piano delves into jazz and
psychedelic approaches. I don't know what else to
write to describe it. For those not convinced try
and listen to the magnificent "Different
Light", "The Fortune" or "The
Road To Babylon" and you will discover a
perfect mixture of influences presented under a
unique prism. Great work indeed! (Points: 8 out of 10) |
 ProgVisionsfebruary 2003 (Alfonso Algora) |
Although Timelock has only
released three albums (“Louise Brooks”
– 92; “The Dawn” – 94; and
this “Circle of Deception”), some of
the musicians have experience playing for other
bands. Keyboardist Julian Driessen played with
Ywis and drummer Rob Boshuijzen with Maryson.
Along with them, Bert de Bruijne (bass), Martin
Hendriks (guitars) and singer Ruud Stoker. To be sincere, I´m not the biggest Ywis or Maryson´s fan in the world and those names don´t offer me any guarantee. In fact, the first track “The road to Babylon” (6:04) is not what I´d call progressive rock. The music is elegant, gentle and easy to listen to, but it´s a style I´ve heard thousand of times. Soft melodic (neo)prog without instrumental fireworks. Dozens of bands come to my mind (mainly Galahad and Grey Lady Down). It´s time for “Man in the mirror” (6:00), better than the first one. With “Louise Brooks revisited” (6:27) the band wear their working clothes and now we can listen to the first really original and varied track (well... you know what I mean). “Redskindian” (4:44) follows the path with an instrumental that contains an amazing Hammond sound. With “Different Light” (4:20) the band crosses the frontiers of “soft and smart prog heard 100.000 times” and, although they keep the sound, I don´t have that Deja-Vu feeling with this song. And the song is really brilliant, with a catchy refrain and a great melodic guitar solo. “Oceans away” (5:29) and “Voodoo” (4:31) show us the rockiest Timelock. My overall feelings about the album grow up but the moment of the truth is yet to come. “The Fortune” (6:27), with the Pendragon-like sound a la “9:15 Live” and an impressive guitar solo is the perfect intro for the mini-suite “Everything except the world” (12:14). I´m frightened. Well, Timelock can compose good short songs, but... a suite?... well, let´s see: the song opens with soft keyboards followed by a edgy guitar, vocals and synths. Hmmm... it´s not bad at all. The refrain is also very attractive. The song is really well structured with a sort of cold tense beauty that burns out with keyboards and electric guitar. When I begin to listen to the last track “The way I am” (5:13), well, I prefer to switch my Cd player off. I want to remember the suite and not a senseless ballad a la REO Speedwagon. I´d like that you would understand my personal rating of the album (*** out of *****). After listening to the two first track the shadow of a lonely star fell over this album. But, from the third track on I must admit that the album gets strength and personality. Of course I still consider this album soft, gentle and harmless, but it has very good melodies (of course better than Ywis). If you love bands such as Galahad, GLD, or early Pendragon, etc., you´ll enjoy a lot with this album. |
 Strutter
Magazinejanuary 2003 (Gabor Fabian) |
8 years ago the Dutch band
TIMELOCK released their 2nd and last album, and
that was a pity because they were one of the best
Symphonic Rockbands in Holland. Happily, they
recently reformed and just a few weeks ago, a new
CD was launched. The album is titled ‘Circle
of deception’ and contains 10 tracks, with a
total playing length of more than 60 minutes.
Musically time stood still for the band, as
TIMELOCK picked up where they left in 1994, which
is very Melodic Symphonic/Neo-Progressive Rock
with truly wonderful lead vocals of singer Ruud
Stoker and brilliant keyboardwork by Julian
Driessen. I am really glad to see the band
returning to the scene with maybe their strongest
release so far. Last year I saw them live in
action and now hearing their new songs on the new
studio album is a pleasure to listen to. From
start to finish this CD grabs you and never lets
go, as all songs are sensational and more than a
must to hear for both fans of Neo-Prog/Sympho and
AOR/Pomp/Melodic Rockfans. TIMELOCK attracts fans
of all melodic genres! The album contains like I
already mentioned 10 songs, of which the
highlights are “Louise Brooks
revisited” (lovely Neo-Prog, very melodic
chorus and a nice keyboardsolo), “Different
light” (another superb piece of high class
Neo-Prog), “The fortune”, the epic
“Everything except the world” (with a
guest performance by FAF singer Hans van Lint)
and the opener “The road to Babylon”
(great Neo-Prog). I found their first 2 albums
quite good, but this new CD is even more
impressive and shows the talents of skilled
musicians who had to wait 8 years before
releasing such a ‘gem’. I would say, if
you like melodic or progressive rock, then better
buy this CD a.s.a.p.! More info at:
http://www.timelock.eu (Points: 9.0 out of 10) |
 Background
Magazinenovember 2002 (Henri Strik) |
The opening track sets you in
the right mood for more great melodic songs. We
hear good keyboard playing and a guitarist who
knows how to play a fine solo. The singer reminds
me of the voice of the leadsinger in Styx. Ruud's
voice gives the band sometimes an AOR sound,
while Julian's keyboards on the other hand give
the band a progressive rock sound. Not only the
first track is a great song. Also the other ones
are of a very high level. "Louise Brooks
Revisited" even brings you back to the days
when the band recorded their first album. On
"Redskindian" we hear dancing indians
and it is certainly one of the better tracks. But
the magnum opus of the record is probably the 12
minutes long epic "Everything Except The
World". It is divided into 5 parts and has a
lot of different breaks and soloos. Hans en Ruud
have both leading parts in the vocals and
sometimes the track reminded me of For Absent
Friends. The way Ed plays the drums might be one
of the reasons for this sound. The last song of
the album "The Way I Am" again reminded
me of the first disc. On this album they used a
lot of drum machines and these can also be heard
on this track. But it is done very tastefully.
The band has recorded ten strong songs and it was
certainly worth to wait eight long years to hear
them. Hopefully the band stays together for a
very long time, because I want to hear more of
such strong albums like "Circle of
Deception". **** (out of max. 5) |
 Prog-nose november 2002 (Danny Focke) |
Na een periode van 8 jaar
kunnen we Timelock opnieuw verwelkomen in de
prog-scene. In 1992 verscheen hun eerste album
"Louise Brooks". Een paar maanden na de
release van "The Dawn" in 1994 werd hun
platenlabel SI Music opgedoekt en kwam er een
noodgedwongen stop. 8 jaar later krijgen ze een
nieuwe kans bij Xymphonia Records en verschijnt
hun nieuwe album "Circle Of Deception".
Met drummer Ed Wernke van For Absent Friends
werden 10 nieuwe nummers opgenomen in de Holland
Spoor Studios in Den Haag. Ondertussen heeft Rob
Boshuijzen (ex drummer van Maryson) de groep
vervoegd om de CD live te gaan promoten. Nederland wordt of is reeds de bakermat voor neo-prog groepen. En met Timelock hebben ze er weer een topband bij. Dit is werkelijk neo-prog van het hoogste niveau. Ik kan talrijke namen vernoemen om te gaan vergelijken, maar ze hebben toch een eigen sound ontwikkeld. Om toch een idee te hebben, komen namen als Arena, IQ, Sinister Street en For Absent Friends als referentie het eerst bij mij op. De sterkte van de groep is vooral het totaalgeluid. Hier is geen sprake van individualisme. Iedereen draagt zijn steentje bij en het eindresultaat is hier zeker beter dan de som van de onderdelen. Ik wil hier de individuele bekwaamheid niet naar beneden halen, maar het teamwerk primeert duidelijk op dit album. Ruud heeft een zeer mooie stem die perfekt uitgebalanceerd wordt ten opzichte van de instrumenten. Dit is vooral te danken aan de uitstekende productie die in handen was van Julian Driessen en Rob Rehorst. Hierbij moet ik het droevige nieuws melden dat Rob overleden is op 17 november 2002. De keyboards geven een mooie ondersteuning van de nummers met mooie, zweverige klanken. Af en toe komt Julian er even bovenuit met een passende, vakkundig gespeelde solo. Martin's gitaar komt soms ritmisch hevig op de proppen maar helpt ook meestal mee om die Timelock totaalsound op te bouwen. Zijn solo interventies zijn meestal zeer catchy en blijven in je geheugen hangen. De bassist, Bert, helpt mee aan de opbouw van de ritmes, maar speelt ook af en toe zijn aparte melodietjes die ongemerkt de nummers een extra dimensie geven. Ed Wernke van For Absent Friends hoef ik niet meer voor te stellen. Dat de drumpartijen goed afgewerkt zijn, wisten we al toen zijn naam vernoemd werd. Live wordt hij dus vervangen door Rob Boshuijzen, die ondertussen een volwaardig lid van de groep geworden is. Als je weet dat hij van Maryson komt, kan het ook met hem erbij niet meer verkeerd lopen. Alle nummers zijn van hoge kwaliteit, maar toch heb ik een paar favoriete tracks. Het mooiste nummer is "Louise Brooks Revisited". Zoals de titel al zegt, is het een soort sequel op hun eerste CD die ook al "Louise Brooks" als titel droeg. Wie van de band is er toch verliefd op die Louise? Dit nummer gaat over de film "Pandora's Box" uit 1929. Het nummer start als een echte IQ song maar krijgt al vlug de Timelock sound die dit album overheerst. Ik blijf dit nummer maar draaien. Vooral het tussenstuk dat begint met de tekst "Oh Father, forgive me!" blijf ik maar terugspoelen en herbeluisteren. Jammer dat dit stukje maar één keer voorkomt in het nummer. Dit moet live een topper worden. Het eindstuk met de breaks bevat reeds het handgeklap zodat je dit al kan instuderen voor het geval je ze eens live aan het werk ziet. Ook het langste nummer "Everything Except The World" verdient een eervolle vermelding. Op het eind mogen de muzikanten bewijzen dat ze ook individueel zeer sterke solos aankunnen. De vijf delen van dit nummer bevatten alle ingrediënten van een episch, progressief meesterwerk. De CD eindigt met de mooie ballad "The Way I Am". De melodie geeft ergens een déjà vu gevoel maar het is een perfekte afsluiter. Niets dan superlatieven dus voor dit album, dat waarschijnlijk wel hier en daar op een aantal anti neo-proggers zal stuiten, maar zelfs zij moeten dit album eens een kans geven. Ze zullen er geen spijt van hebben. Circle of Deception was in december 2002 bij Prog-nose CD van de Maand! |
IO-Pages oktober 2002 (Robert Schuller) |
De Haagse groep schaart zich onder de overlevers van het SI-faillesement en brengt na lange tijd weer eens een compleet nieuwe plaat uit. Even grasduinen in het verleden. Twee albums gemaakt begin jaren '90 (Louise Brooks en The Dawn) en een zeer grote rol op het Dreamcarnation-project uit 2000. De belangrijkste musici van dienst zijn Julian Driessen (toetsen, ook in FAF), Ruud Stoker (zang) en Bert de Bruijne (bas). De naam FAF is reeds gevallen en de onderlinge banden tussen Timelock en die groep blijken zeer hecht, want Ed Wernke drumt op deze CD en Hans van Lint verzorgt her en der een tweede stem. Waar FAF steeds verder mainstream gaat, blijft Timelock de progressieve pop/rock gelukkig veel meer trouw, zij het dat toegankelijkheid wel een streven is van de groep. Zo gaan we van start met het leuke The Road to Babylon. Een nummer met geslaagde overgangen, nuttige samples en goede refreinen. Kortom een fijne compositie. Zo volgen er nog meer: Man in the Mirror (ogenschijnlijk een doorsnee ballad die halverwege helemaal openbloeit door felle gitaarlicks van Martin Hendriks), Louise Brooks Revisted (knipoog naar vroeger tijden) en Reskindian (compacte toetsengedomineerde track). Tegen het eind heeft The Fortune zeker iets pakkends en voor de progliefhebber bieden de 12 minuten (verdeeld in 5 movements) van Everything Except the World voldoende aanknooppunten voor een waardig luisteravontuur. |
 Progarchives(Henk van der Hoff) |
In
my review on the debut album by Ywis I described
the relation with that band to this one so I will
not go into that again. More important about this
album is the fact that it was released at all.
Because it was so many years ago before the
previous one (The Dawn) did. So I was very
pleased because I love this band, this band
produces quality neo prog so I was hoping they
had been able to do this again. I was a little
bit anxious becuase The Dawn was somewhat less in
my opinion than Louise Brooks (debut) but that
had also to do with the fact that their debut was
a very good one. Well, this third one didn't disappoint me at all. It has in common with the debut that all songs are really worthwhile and I always appreciate this very much because it means that when you play the cd you have an all the way great listen without having to skip some poor tracks. It's the case with this album but it's hard to describe each song individually, not that they are all alike or undefinable or something but because they don't have special features to talk about. It's simply very good neo prog. The songs I can say something about are the last two. Everything except the world is a great epic, fantastic build up, starting with a vocal part and ending with great instrumental grand finale, I like those tracks. The last one is the ballad of the album, in fact Timelock hasn't made many of those in their 3 albums. It's not a real soft or quiet kind of neo prog they play, it's quite energetic by the way. It's hard to compare them with other, well known bands. Maybe with early Pendragon, but then only with some resemblance. It's actually melodic neo prog with strong song structure. This one is recommended for sure. |
 Progwereld november 2002 (Markwin Meeuws)
|
Bij het
beluisteren van de nieuwe Timelock schieten mij
twee namen te binnen: Solution en
Target. Nauwelijks
kan ik ergens Saga-kenmerken vinden (de bandleden
zijn grote fans van deze Canadese band). Het
typisch Nederlandse dat ook Solution
kenmerkte en het
gospelrock-gevoel wat Target eraan
toevoegde, ‘t is een stijl waar je van houdt
of niet. Het is ook voor het eerst in tijden dat
ik weer eens een cd hoor die ‘typisch
Nederlands' is, niet altijd een positieve
constatering. Timelock omarmt echter deze stijl en slaagt met glans. Het is een volwassen product met zeer sterk materiaal, een heldere productie, zalige thema's en verrassende solo's. Het is de symfo-popplaat die ik het te vroeg gestopte Target graag had horen maken. Man In The Mirror is een goede song om het album op waarde te schatten. Dit nummer heeft een aanstekelijk refrein met For Absent Friends-zanger Hans van Lint als gast en een heerlijke solo van gitarist Martin Hendriks. Maar ook het aan het eerste album refererende Louise Brooks Revisited, verreweg het meest symfonische nummer, verdient alle aandacht. Vooral het heerlijke thema van toetsenist Julian Driessen aan het einde van het nummer en de afgemeten maar virtuoze solo die hij eraan verbindt, vormen een klasse apart. Op 4:02 begint het. Handklapgeluid. Genieten maar. De opener The Road To Babylon vormt samen met eerder genoemde nummers de kern van "Circle Of Deception". Het is een sterk stuk waarin de Target-invloeden evident zijn. Zeker als Ruud Stoker inzet en met het ritmische gitaartje van Hendriks op de achtergrond is het nostalgie troef. Het zijn deze nummers, samen met het eveneens sterke The Fortune, waar een tempoverandering halverwege het nummer op een hoger niveau tilt. Dit vormt de kracht van de stijl van Timelock. Timelock weet ook raad met het instrumentale Redskindian. In dit nummer spelen (gast-)drummer Ed Wernke en bassist Bert de Bruijne een belangrijke rol. De voornaamste aandacht gaat uit naar het sologeweld van Hendriks en Driessen. Het nummer zorgt er met de eerste drie nummers voor dat de verwachting naar de rest hooggespannen is. Het is daarom jammer te moeten constateren dat de volgende drie nummers er een beetje bij hangen. Different Light, Oceans Away en Voodoo zijn eenvoudige popsongs. Oceans Away is hiervan aanstekelijk genoeg en bevat uitstekend basspel van De Bruijne. Speciale aandacht verdient natuurlijk het ruim twaalf minuten durende epos Everything Except The World, dat na een rustige intermezzo van start gaat met één van de mooiste passages van de hele plaat. Het deel Elements (zoals alle delen voorzien van een aparte index, doen niet veel groepen meer) heeft een mooie structuur en een goed refrein, waarin zangeres Sandra Jungsläger op de achtergrond meezingt. Hans van Lint zingt het stuk Dividing Lines erg mooi, hij gebruikt zijn stem op een prettige manier. Het rustige Dream Song is een opmars naar de finale die heel treffend het Timelock Theme heet, maar net zo goed het Julian Driessen Theme had mogen heten. Ongelooflijk, wat een flitsende solo's deze man uit zijn toetsenboord tovert. Een waardige afsluiter van de plaat. Jammer dat men de nutteloze ballad The Way I Am er nog achter zet. Met "Circle Of Deception" voel ik me weer helemaal ‘jaren negentig'. Waarschijnlijk onbewust klinkt de plaat dus wat gedateerd, maar gezien de kwaliteit is dat zeker geen nadeel. Timelock heeft in deze tijd het onmogelijke voor elkaar gekregen: een eigen stijl vasthouden. Het is te hopen dat de volgende cd niet weer acht jaar op zich laat wachten. |
| LIVE |
| IO-Pages
november 2002 (Jurgen van Toorenburg) |
We hebben er lang op
moeten wachten, maar werden beloond met een
nieuwe schijf en daaraan gekoppelde
cd-presentatie. Op 1 november 2002 werd het
nieuwe Timelock album Circle Of Deception in de
Boerderij te Zoetermeer gepresenteerd. Als
supportact werd de spits afgebeten door For
Absent Friends, met daarin sinds enige tijd
Timelock toetsenist Julian Driessen. Na een pauze en een korte set van Timelock met FAF drummer Ed Wernke, die ook de gehele nieuwe cd heeft volgeslagen, werd een moment stilgestaan bij de ernstige ziekte van Timelock-producer Rob Rehorst en de daadwerkelijke cd uitreiking door Xymphonia-records. Na deze plechtigheden barstte Timelock in de nieuwe bezetting los. Met name drummer Rob Boshuijzen (ex-Maryson) had er duidelijk zin in. De nieuwe stukken Road To Babylon en Louise Brooks Revisited laten duidelijk de symfo roots van de mannen horen. De totale podiumpresentatie was prima in orde, zelfs de anders zo ingetogen Julian Driessen en bassist Bert de Bruijne konden we betrappen op een aantal uitbundigheden. Gitarist Martin Hendriks (fantastische solo in The Seance) en zanger Ruud Stoker (zeer emotioneel in The man In The Mirror) kregen volop de ruimte om hun kunsten te vertonen. Kortom een leuke cd-presentatie in een matig bezette maar sfeervolle ambiance. |
| Progwereld november 2002 (Rob van Oosten) |
Op 1 november 2002
werd de nieuwe CD van Timelock, “Circle Of
Deception”, gepresenteerd aan het opgekomen
publiek. Na het optreden van For Absent Friends
was het tijd voor de officiële uitreiking van
het nieuwe album. De mensen van
platenmaatschappij Xymphonia hadden voor elk lid
van Timelock een mooi ingelijst exemplaar
meegebracht. Ook was er een exemplaar voor
drummer Ed Wernke en zanger Hans ter Lint van For
Absent Friends in verband met het drummen
respectievelijk verzorgen van de achtergrondzang
van de nummers. Hierna was het tijd voor het optreden van Timelock in een iets gewijzigde opstelling. Gedurende de eerste drie nummers van de set zat Ed Wernke op de drumstoel en verzorgde Hans ter Lint de achtergrondzang. De set opende met het geweldige Redskindian afkomstig van “Circle Of Deception”. Een lekker vlot en stevig instrumentaal nummer. Na deze drie nummers nam Rob Boshuijzen de drumstokjes over van Ed Wernke en Hans ter Lint mocht een sapje gaan drinken. In een periode van 10 jaar heeft Timelock slechts drie albums uitgebracht (“Louise Brooks”, “The Dawn” en “Circle Of Deception”). Tussen “The Dawn” en “Circle Of Deception” zit maar liefst een periode van 8 jaar. De verwachtingen voor het nieuwe materiaal waren derhalve hooggespannen. Van alle albums werden één of meer nummers gespeeld met als absolute uitschieters het al eerder gememoreerde Redskindian en Napoleon Bonaparte. Ook de nieuwe nummers o.a. Louise Brooks Revisited, The Road To Babylon kregen de nodige respons van het publiek en de verwachtingen omtrent het nieuwe materiaal werden waargemaakt. Het is te hopen dat we niet weer acht jaar op nieuw materiaal van Timelock moeten wachten. |
| IO-Pages
november 2002 (Menno von Brucken Fock) |
Op 7 november 2002 speelde Timelock als voorprogramma van Arena. Zo'n 300 mensen waren naar Zoetermeer gekomen, dus het was gezellig druk in de zaal toen Timelock, ook akoestisch, stukken van zowel Louise Brooks, The Dawn als het nieuwe album Circle Of Deception ging spelen. De heren brachten lekker in het gehoor liggende nummers. Goed en vakkundig maar niet echt verrassend. Feit is wel dat No Man's Land, Road To Babylon, Comets Rising, Different Light, The Killing en tot slot Louise Brooks Revisited de toets der kritiek ruimschoots kunnen weerstaan. |
| Progwereld november 2002 (Maarten Goossensen) |
Het nieuwe Arena-album
“Contagion” is al af, maar zal pas eind
januari 2003 in de winkels liggen. Dit geeft de
band mooi de tijd om de promotie goed aan te
pakken. In het kader van deze promotie was Arena
op 7 november 2002 in De Boerderij in Zoetermeer
voor een akoestisch concert en om de nieuwe
schijf aan het publiek te laten horen.
Kaartverkoop had alleen via de fanclub The Cage
plaatsgevonden. Ruim 275 fans konden zich opmaken
voor een geweldige avond. Timelock mocht het akoestische voorprogramma verzorgen. De band had er net de week ervoor ook al gestaan om de nieuwe cd “Circle of Deception” te presenteren. Akoestisch spelen ging de band bijzonder goed af. Ze hadden niet veel tijd gehad om te oefenen maar dat merkte je aan niets. Bert de Bruijne had een akoestische basgitaar meegenomen en drummer Rob Boshuijzen maakte indruk met de paar percussie-instrumenten die hij had meegenomen. Zo knap, dat je akoestische muziek zoveel meer inhoud kan geven met slechts wat kleine instrumenten. De band speelde een aantal nummers van de nieuwe schijf, waaronder Louise Brooks Revisited, The Road To Babylon en Different Light en deze waren ook in akoestische vorm erg goed. Helaas had de band maar een half uur om te spelen, ik had ze best wat langer willen horen. |
| Background
Magazine juni 2003 (Henri Strik) De Paap, Den Haag |
Next up was Timelock. Enough strong songs made their way to the setlist. What to think about: The Road to Babylon, Louise Brooks Revisited or Different light. All highlights from their last album. Songs from the other two records were also done: Love Triangle and Seance from the first record could be enjoyed. The second album delivered the tracks: Emotional Target, No Man's Land and Comets Rising. As always they played a Dreamcarnation song: The Salesman. The musicians came one more time to stage to do an encore. The Wrong Century was the last they did, ending a fine performance with a leading role for drummer Rob Boshuijzen behind his drum kit. What a drum animal this man is. You could see that he is influenced by people like Neil Peart and Simon Phillips. Hopefully we can see a lager audience the next time I visit this venue because the musicians working so hard on stage deserve more people in front of them. |
| Progwereld maart 2003 (Maarten Goossensen) |
Omdat optreden voor
progbands in Nederland vaak zo moeilijk is, zie
je steeds vaker dat bands de krachten bundelen.
Zo ook Mangrove en Timelock, die samen voor een
avondje symfo-vertier zouden zorgen in Alphen a/d
Rijn. Mangrove mocht als eerste het podium betreden. Op 27 december 2002 had ik deze band uit Apeldoorn al horen spelen en toen heb ik echt een klein uur met volle teugen genoten van deze band. Grote spelbreker dit keer was de geluidstechnicus van Het Kasteel. Kennelijk was zijn doelstelling om de aanwezigen zo snel mogelijk weer naar huis te jagen, door het geluid zo onbeschoft hard te zetten dat er weinig lol meer te beleven viel. Niet één instrument was, door het harde geluid, echt duidelijk te onderscheiden! Mangrove liet ondanks alles toch duidelijk horen dat hun nieuwe CD er eentje is om naar uit te kijken. Timelock mocht de avond afsluiten. Er werd geopend met Emotional Target, een nummer van hun tweede schijf The Dawn. Ik had het nummer nog niet eerder live gehoord en het werd met veel pit gespeeld. Je ziet duidelijk dat de bandleden zeer goed op elkaar zijn ingespeeld. De nieuwe drummer Rob Boshuijzen heeft het zichtbaar naar zijn zin bij Timelock, met overgave en een enorme drive liet hij zijn kit schudden en wist met zijn spel indruk te maken. Ruud Stoker heeft zich flink verbeterd. Hij straalt in tegenstelling tot vroeger meer rust uit op het podium en zijn stem heeft aan kracht gewonnen. Bert de Bruijne is altijd de rust zelve en is met zijn solide basspel onmisbaar voor de sterke basis van deze Haagse band. (Van Het Podium: Timelock's Rob Boshuijzen) Op 28 maart speelden we met Mangrove samen in Het Kasteel in Alphen aan den Rijn. Mangrove presenteerde zich wederom als een prima band, waarmee het lekker samenspelen is: leuke mensen met een zichtbare bezieling voor symfo/progrock. Superaanstekelijk en zeer muzikaal ! Na Mangrove was het aan ons de beurt om een uur onvervalste powersymfo neer te zetten, wat volgens mij erg goed gelukt is. Heerlijk om te merken dat een half oog dan wel oor voldoende is, wanneer het, zoals die avond, geluidstechnisch wat tegen zit! Ondanks de matige opkomst zeker een concert waar ik met plezier op terugkijk, het dak van het podium ging er in elk geval af ! |